Do uzupełnienia:Walenty (Walerian Tyburcjusz) Breański
http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main. ... pis&id=315 Walerian Tyburcjusz Breański, Parafia Szamotuły akt urodzenia/chrztu Nr.42/1805
...
Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane przez Hieronima Kunaszewskiego Lwów 1880.
str.159/160
Ks. Breański Waleryan, ur. w ks. Poznańskiem 1805 r. skończywszy nauki w uniwersytecie wrocławskim, wstąpił do seminaryum duchownego w Gnieźnie i w r. 1829 zostal wyświęcony na kapłana i przeznaczony na wikaryusza przy kościele parafialnym w Wrześni. W r. 1831 powiedziawszy kazanie dnia 1. stycznia wzywające naród do obrony ojczyzny powstającej, zmuszony był uchodzić przed prześladowaniem do Królestwa Polskiego. Udal się wprost do Warszawy, przebrany po cywilnemu, i wstąpił jako szeregowiec do 1. pulku strzelców pieszych. Odznaczal się w bitwach pod Grochowem, Tykocinem i Ostrołęką; ranny w glowę kulą karabinową, otrzymal stopień kapitana i krzyż wojskowy v. m. Po upadku Warszawy przeszedł z główną armią do Prus, ztamtąd do Francyi, gdzie przy różnych zajęciach publicznych zostawał do r. 1848. Na odgłos ruchu w Polsce wrócił do kraju, najprzód do Krakowa, później w Poznańskie; po upadku powstania przywdzial szaty duchowne i za protekcyą arcybisk. Przyłuskiego, otrzymal prezentę na proboszcza przy kościele w Tarnowie w pow. poznańskim. Na tej posadzie zaskarbil sobie tyle zaufania w całej okolicy, że przy wyborach do parlamentu w Berlinie, był jednogłośnie na posła wybrany, lecz wyprosił się od tego zaszczytu, obiecując przyjąć to posłannictwo do sejmu w Warszawie. W r. 1866 w czasie cholery panującej w okolicy, pracował przez 6 tygodni dniem i noc na usługach przy chorych i konających, i sam też padł ofiarą tej choroby dnia 20. sierpnia 1866, a z nim ostatni chory na cholerę umarl w jego parafii. Na pogrzebie jego, ks. pralat Koźmian z Poznania uczcił go mową pogrzebową, a arcyb. Ledóchowski żałując jego straty, polecil corocznie nabożeństwo za jego duszę w kościele parafialnym w Tarnowie.
K. K.