Parafie:

• Zieliniec parafia pw. św. Mikołaja ( - ) - komendarz 1887
• Gniewkowo ( - ) - wikary 1866
• Chełmce ( - ) - wikary 1867
• Strzelno (1868 - 1887) - wikary
• Bieganowo parafia pw. Świętego Krzyża (1887 - 26.10.1891) - administrator (komendarz)
• Bieganowo parafia pw. Świętego Krzyża (27.10.1891 - 1919) - proboszcz
• Obra Dom Księży Emerytów (1919 - 1924) - emeryt

Elenchusy:
1869, 1870, 1872, P-1888-1889, 1906, P-1922, P-1925

Dodatkowe informacje:
BIAŁKOWSKI Franciszek Borgiasz (1833-1924), ksiądz, proboszcz w Bieganowie, członek zwyczajny PTPN, działacz społeczny. Ur. 06.10.1833 roku w Markowicach (obecnie pow. mogileński). Jego rodzicami byli: Stanisław i Modestyna z Kaźmierskich. Na początku nauki pobierał w domu, następnie kształcił się w Gimnazjum w Trzemesznie, gdzie zdał egzamin dojrzałości. W 1861 roku wstąpił do seminarium – studiował w Seminariach Duchownych w Gnieźnie i Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 18.10.1865 roku. Po święceniach pracował jako wikariusz: w 1866 roku w Gniewkowie (pow. inowrocławski), w 1867 roku w Chełmcach (pow. inowrocławski) i w latach 1868-1887 w Strzelnie (pow. mogileński). W 1887 roku został skierowany do pracy w charakterze administratora parafii do Bieganowa. Już w 1888 roku miał zostać przeniesiony, jednak na jego osobistą prośbę władza kościelna pozostawiła go w Bieganowie. W 1891 roku został kanonicznie instytuowany w charakterze proboszcza bieganowskiej parafii. Podczas pracy w Bieganowie pełnił, podobnie jak jego poprzednicy, funkcję przewodniczącego Rady Szkoły, zasiadał w komisji egzaminacyjnej, w miejscowej szkole pełnił funkcję kierownika nauki religii. Dokonał poświęcenia nowo wybudowanej szkoły w Zielińcu. Przez krótki czas sprawował tymczasową posługę duszpasterską w Sokolnikach. Należał do organizacji, które swoim zasięgiem wykraczały poza powiat wrzesiński. W 1913 roku jest notowany jako członek Towarzystwa Kolonii Wakacyjnych „Stella”. Od ok. 1916 roku członek zwyczajny Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Od 1915 roku posiadał godność radcy duchowego, nadaną mu w związku z obchodami jubileuszu 50-lecia kapłaństwa. W 1919 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Obrze (pow. wolsztyński). Zmarł w Obrze 10.03.1924 roku. Marek Błaszczyk Źródło: Wrzesiński słownik biograficzny, red. Roman Nowaczyk (Stańczyk), wyd. 2 popraw. i poszerz., Września 2011, s. 23.

Multimedia:

Dziennik Poznański 79/1924